Uzunluğu : 66 cm Yayla çalınan telli bir çalgıdır.
Notası üçüncü çizgi Do (kalın seslerde) ve ikinci çizgi sol (ince seslerde) açkısı ile yazılır.
Orkestralarda genel olarak iki partisi bulunur.
Solo ve eşlik görevi verilir (özellikle eşlik çalgısıdır).
Boğuk ve sevdalı ses renginin tokluğu ve sıcaklığıyla özel bir karakter taşır.
Viyola çalmak demek biraz büyükçe bir keman çalmak demektir. Bu nedenle çocuğun doğrudan doğruya viyolaya başlaması değil önce keman sonra viyolaya geçmesi düşünülmelidir. Viyolada kemandan daha çok parmakların aralarını açmak gerektiğinden kemandan sonra buna alışılacağı akla en yakın olanıdır. Kemanda aranılacak bütün nitelikler viyola için de söz konusudur. Viyola çalmak için bünyenin yeterli derecede dayanıklı olması gerekir. Kemandan daha yorucu olduğu için başlangıç yaşını onbeşten aşağıya indirmemek yararlı olur. Bu yaşa kadar keman çalması iyi bir viyola calicisi olmak isteyenlerin gideceği en doğru yoldur.
Yaylı çalgılar içinde kemandan sonraki en önemli yer viyolanındır. Daha çok eşlik görevi verilir az olarak ta solo kullanılır. Alto ve tenordaki ezgiler viyolalara verilir. Büyük ve geniş ezgiler viyolalara keman ve viyolonselden daha az verilir. Bunun nedeni viyolanın tınlayışının az olması dolayısıyla kısa motiflere ve karakteristik cümlelere uygun gelmesi bir de orkestrada az sayıda olmasıdır. Birçok durumlarda viyolaya verilen ezgiler diğer yaylı veya tahta çalgılarla katlanır.
Viyola için Gevaert: "Erkek sesiyle kadın sesi arasında olan viyolanın hemen hemen hakkında bir karara varılamayacak kadar karışık bir karakteri vardır. Boğuk olan sesi sevdalıdır. Viyola ıstırabı kederi ve duygunun düşkünlüğünü anlatıma yarar. Bununla beraber viyola ile etkisi anlaşılabilecek ayırtılar elde edilebilir iki ince kirişler sertliğe kadar gidebilen etkili bir titreşime maliktirler...Diğer iki kiriş üzerinde viyolanın sesi karanlık ve sert bir anlatıma maliktir ki bu durum korkunçluğa kadar gidebilir" diyor.
